กวีนิพนธ์เก่าแก่「มังโยชู」ถ่ายทอดเรื่องราวและทิวทัศน์อันแสนงดงามของวาคุระในอดีตที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง ราวกับเวลาถูกหยุดเอาไว้

แต่ละประเทศทั่วโลกต่างก็มีบทกวีนิพนธ์ที่เก่าแก่ซึ่งถือเป็นสมบัติทางวัฒนธรรมอยู่มากมาย
ที่ญี่ปุ่นเองก็มีบทกวีนิพนธ์ที่มีอายุเก่าแก่มากกว่า 1200 ปี อยู่เช่นกัน เรียกว่า「วากะ」
ในบรรดากวีนิพนธ์เก่าแก่ทั้งหมดนั้น มีกวีนิพนธ์ที่มีชื่อเสียงชื่อว่า「มังโยชู」และเป็น
บทกวีนิพนธ์ที่เก่าแก่ที่สุดของญี่ปุ่น(มัง)มีความหมายว่ามาก ส่วนคําว่า(โย)มีความหมายว่า
ถ้อยคํา ซึ่งเป็นการรวบรวมผลงานมากกว่า 4500 โคลง ที่ผู้คนต่างๆมากมายแต่งขึ้นมา
โดยไม่คํานึงถึงชนชั้น

ทิวทัศน์ของวาคุระที่หลงเหลืออยู่ในบทกวีอันเก่าแก่ตั้งแต่ 1200 ปีก่อน

โอโตะโมโนะ ยากะโมจิ เป็นผู้มีชื่อเสียงในบรรดานักแต่งบทกวีทั้งหมดและยังเป็น
ผู้บรรจุบทกวีนิพนธ์ 473 โคลงใน มังโยชู ได้รับการขนานนามว่าเป็นบุคคลซึ่งได้รวบรวม
บรรดาโคลงบทกวีนิพนธ์อันเป็นหลักฐานทางประวัติศาสตร์เอามาไว้ด้วยกัน ในอดีตเมื่อปี 748
ขณะที่โอโตะโมโนะอายุได้ 29 ปี ได้เดินทางมาจากจังหวัดนาราซึ่งเป็นเมืองหลวงในสมัยนั้น
เพื่อเข้ามาปกครองบริเวณคาบสมุทรโนโตะอันเป็นที่ตั้งของวาคุระออนเซ็นในฐานะคนของรัฐบาล
และมีความชื่นชอบในการประพันธ์บทกวี จึงได้ประพันธ์บทกวีต่างๆไว้ในขณะนั้น
ปัจจุบันบริเวณโนโตะแห่งนี้ได้หลงเหลือบทกวีนิพนธ์อันเก่าแก่ต่างๆไว้มากมาย

บทกวีของมังโยชูนั้น ใช้คําโบราณในการแต่งประพันธ์ขึ้น ดังนั้นคนญี่ปุ่นส่วนใหญ่ในปัจจุบัน
ที่ไม่เข้าใจความหมายของคําโบราณจึงมีอยู่ไม่น้อยเช่นกัน แต่นักวิชาการและผู้เชี่ยวชาญได้อธิบาย
ถึงความหมายของกวีบทนี้ โดยบทกวีนี้มีความหมายว่า「จากท่าเรือคะจิม่าสู่หมู่บ้านคุมะคิ
หางเสือเรือมิอาจหยุดพายแม้เพียงเสี้ยววินาที เหมือนดั่งข้าพเจ้าที่คิดถึงบ้านเกิดทุกเสี้ยววินาที」
เป็นการพรรณนาถึงบ้านเกิดที่ตนเองต้องจากมาและยังเป็นบทกวีที่ประพันธ์ขึ้นเพื่อรําพึงรําพัน
ถึงคนรักที่อยู่นาราเมืองหลวงในสมัยนั้นซึ่งอยู่ห่างไกลจากโนโตะอีกด้วย

บทกวีที่มีกลิ่นอายแห่งท้องทะเลอันสวยงามและสงบของวาคุระ

“ที่วะคุระออนเซ็นมีแผ่นหินจารึกบทกวีที่ประพันธ์โดยโอโตะโมโนะ ยากะโมจิ”

บทกวีได้กล่าวถึงอ่าวนานาโอะ ส่วนคะจิม่าคือเมืองท่าในอดีตของเมืองนานาโอะ
ตัวบทกวีไมได้กล่าวถึงเฉพาะที่เมืองนี้เท่านั้นแต่ยังกล่าวถึงเมืองที่อยู่ใกล้ๆอย่างเมืองคุมะคิด้วย
การเดินทางไปยังเมืองที่อยู่ใกล้ๆนั้นการสัญจรทางเรือจะสะดวกกว่าการสัญจรทางบก
ที่เป็นเช่นนั้นเพราะว่าอ่าวนานาโอะนั้นเป็นอ่าวที่สงบไม่มีคลื่นหรือลมแรง และเพราะเป็นอ่าว
ที่มีความสงบโรแมนติกแบบนี้จึงเหมาะแก่การประพันธ์บทกวีนั่นเอง ด้วยสภาพทางภูมิศาสตร์
ของปากอ่าวที่แคบทําให้ไม่ได้รับผลกระทบจากลมแรง ดังนั้นจึงเป็นทะเลที่สงบมากตลอดทั้งปี
ซึ่งภายในประเทศญี่ปุ่นนั้นมีทะเลที่สงบเช่นนี้เพียงไม่กี่แห่งเท่านั้น

ทะเลอันแสนสงบที่ว่าก็คือทะเลที่อยู่ที่วาคุระออนเซ็นแห่งนี้นั่นเอง บทกวีมังโยชูก็
ประพันธ์มาจากทิวทัศน์ของท้องทะเลในสมัยอดีตที่ยังมิได้เปลี่ยนไป และบทกวีที่
นับตั้งแต่สมัยมังโยชูเป็นต้นมานั้น เหล่านักประพันธ์ต่างได้มาเยือนที่วาคุระออนเซ็นแห่งนี้
เพื่อชมทิวทัศน์ด้วยตาตนเองเพื่อนํามาสร้างสรรค์เป็นผลงานบทกวีของตนเอง
เพื่อนๆหละสนใจมาเที่ยวท้องทะเลที่สงบแห่งนี้พร้อมกับลองแต่งกวีไปบ้างเป็นไง?

สมัยก่อนจ่ายภาษีด้วยปลิงทะเล?

ที่วะคุระออนเซ็นนั้นยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยตั้งแต่สมัยอดีต นั่นคือ「ปลิงทะเล」
ที่หาได้ในอ่าวนานาโอะแห่งนี้นั่นเอง ในสมัยของโอโตะโมโนะ ยากะโมจิ ปลิงทะเลถือเป็น
วัตถุดิบอาหารที่มีค่ามากๆ ซึ่งจะถูกนําไปถวายแก่ทางราชสํานัก โดยในสมัยนั้นจะเก็บภาษี
โดยใช้ปลิงทะเลแทนการจ่ายภาษี จึงนับได้ว่าเป็นผลผลิตจากท้องทะเลที่มีค่ามาก
โอโตะโมโนะ ยากะโมจิ ก็ต้องเคยทานอย่างแน่นอน

รูปร่างภายนอกของปลิงทะเลอาจจะดูแปลกประหลาดพอสมควร แต่เนื่องจากว่าปลิงทะเล
มีรสชาติที่กรอบอร่อย ที่ญี่ปุ่นนั้นปลิงทะเลจึงมักถูกนํามาทําเป็นเมนูอาหารต่างๆไม่ว่าจะเป็น
「อิริโกะ」ที่นําปลิงทะเลไปแช่ในน้ําเกลือแล้วนํามาตากแห้ง「โคโนะวะตะ」เป็นการนําเอา
เครื่องในมาหมักเกลือ และ「คุจิโกะ」เป็นการนํารังไข่มาตากแห้ง รสชาติอาจะเค็มสักเล็กน้อย
แต่ก็อร่อย ถ้าได้ลองทานรับรองว่าจะต้องติดใจ หรือจะนํามาทําเป็นกลับแกล้มทานคู่กับเหล้าญี่ปุ่น
ก็อร่อย เข้ากันได้ดีเลยละ กลิ่นเหล้าอันหอมหวลชวนให้เคลิ้มถึงทะเลของอ่าวนานาโอะแน่นอน

ปลิงทะเลนั้นที่จีนถือเป็นวัตถุดิบอาหารชั้นเลิศและยังเป็นที่นิยมอย่างมาก
ส่วนที่วาคุระออนเซ็นเองก็ขายดีไม่แพ้กัน นอกจากนี้ยังถูกนํามาทําเป็นพุดดิ้ง
ที่มีรสชาติหวานอร่อยอีกด้วยนะ ปลิงทะเลดูภายนอกอาจไม่ค่อยน่าทานเท่าไหร่นัก
แต่จริงๆแล้วถือเป็นวัตถุดิบอาหารที่อร่อยมากๆ จะซื้อทานเองหรือจะซื้อเป็นของฝากก็ยังได้เช่นกัน